Afscheid nemen ten tijde van Corona…ga er maar aan staan!
Uitvaartondernemers en nabestaanden zijn ontzettend creatief en verzinnen allerlei alternatieven om met de invloed van de Corona-maatregelen er toch een mooi en persoonlijk afscheid van te maken.
Van erehagen tot fotocollages van de ontbrekende gasten. Van drive-through condoleances tot drive-in uitvaarten. Van alles wordt er bedacht. Als je niet beter zou weten, zou je bijna denken dat het alleen maar mooie nieuwe dingen brengt.
Maar als je goed kijkt, zie je iets heel anders.
Want wat we ook bedenken, hoe we er ook mee omgaan; het blijven alternatieven.
Hele mooie alternatieven die zeker ook een borging zullen krijgen in de toekomst.
Maar aan de behoefte om de mensen tijdens het afscheid dicht bij je te hebben en gewoon eventjes vast te kunnen houden, geeft het geen antwoord.
En dan hebben we het alleen nog maar over de dag van de uitvaart. Juist in de tussenliggende periode tussen het overlijden en de uitvaart is die behoefte aan het lijfelijke contact zo groot.
Het moment dat je geliefde overleden is en iedereen in zijn volle emotie zit, zijn woorden vaak het laatste waar je wat aan hebt. Een arm om je heen, een kus op je wang, gewoon iemand die even dicht naast je staat. Dat is wat je wil!
Maar hoe doe je dát op 1,5 meter afstand?
Dan kun je nog zoveel mooie alternatieven verzinnen, de koude leegte wordt er niet mee opgevuld.
Zie je me staan?
Met betraande ogen kijk ik je aan.
Hou me vast, laat me niet alleen met mijn verdriet.
Ik heb je zo ontzettend nodig. Alleen kan ik het niet.
Moet ik schreeuwen, moet ik je smeken?
Heb je het nodig me eerst te zien breken?
Is dit het nieuwe normaal waarin we nu leven?
Dat je me jouw liefde alleen maar op afstand mag geven.
Is het egoïstisch dat de verplichte afstand me even niets kan schelen?
Dat ik maar één ding wil… dat mijn hart weer zal helen.
Wat sta je daar nou, vastgenageld als een steen.
Laat me alsjeblieft niet alleen.
Dan zie ik jou ineens staan.
Door jouw tranen heen, kijk je míj́ nu aan.
ik zie het verdriet nu ook in jouw ogen.
Jouw worsteling niet dichter bij mij te mogen.
Niet dichter bij mij te mogen zijn.
En zie dan…mijn pijn is jouw pijn.