‘Wat trek jij eigenlijk aan op mama’s uitvaart?’, vraagt Anja aan haar zus Hester.
Het is twee dagen voor het afscheid.

We hebben net de laatste puntjes op de i gezet. Hester heeft nog geen idee wat ze aan zal trekken, maar Anja wel. ‘Wacht even’, zegt ze, ‘ik show het jullie.’
Ze snelt de kamer uit en tien minuten later komt ze terug in een mooi klassiek zwart jurkje, zwarte panty’s en daaronder knalrode pumps. Hester kijkt vol verbazing, ‘rode pumps? Je gaat niet naar een feestje!’
Enigszins verbouwereerd kijkt Anja mij aan en vraagt, ‘kan dat niet?’.
Ik zeg haar dat wat mij betreft alles kan, dat er voor mij eigenlijk maar één stelregel is: trek iets aan waar jij je goed in voelt. En wat dat is, maakt niets uit.
 
Op de dag van de uitvaart komen Anja en Hester samen met hun gezinnen het crematorium binnen. We staan al even te praten voordat het tot me doordringt dat Anja zwarte pumps aan heeft. Vlak voordat we de aula in lopen, vangen onze blikken elkaar. Ik kijk met een vragende blik naar haar zwarte pumps, ‘toch maar niet de rode?’. ‘Nee, de reactie van mijn zus sprak boekdelen.’
 
Het is drie jaar later als mijn telefoon gaat. ‘Met Hester’, hoor ik aan de andere kant van de telefoon. ‘Je hebt drie jaar geleden de uitvaart van mijn moeder gedaan en nu bel ik je voor de uitvaart van mijn zus. Voor Anja.’ Ik val even stil. Die had ik niet zien aankomen. Een paar maanden geleden was ik haar nog tegengekomen bij het tuincentrum. Niets deed me toen vermoeden dat ze in haar laatste levensfase zat.
Hester vertelt hoe de laatste periode gegaan is en hoe verschrikkelijk onverwachts en snel de ziekte meester van haar nam.
We spreken af dat ik naar haar toe kom om samen de laatste verzorging te doen.
 
Als ik aankom bij het huis van Anja, staat Hester me al op te wachten. We lopen samen naar binnen, naar de slaapkamer. Daar ligt ze op bed. Ik ga bij haar zitten en zie dan in mijn ooghoek aan de kast een hanger met een prachtige, opvallende jurk hangen. ‘Krijgt ze die aan?’, vraag ik. ‘Jazeker’, zegt Hester terwijl ze zich vooroverbuigt en iets van de grond pakt.
 
‘Samen met deze rode pumps. Dat heb ik haar moeten beloven!’.