Dat jij voor ons een lot in de loterij bent geweest in een moeilijke en verdrietige periode in ons leven klinkt makkelijk, maar het is wel 100% de waarheid. Mijn vader was zeer plotseling toch altijd onverwacht – snel achteruitgegaan.
We waren ook gefrustreerd door het geaarzel van artsen tot dan toe. En hadden gelukkig kunnen organiseren, dat hij in het Buurtzorghuis in Warnsveld opgenomen kon worden.
Vanaf het moment dat papa daar terecht kon, ontstond er meer rust…..
We zaten net 1 dag aan zijn terminale ziekbed, toen ik daar even in het inforek met naslagwerk en kaartjes van uitvaartondernemers keek.
Daartussen stond ook jouw kaartje.
Naast jou ook nog een enkele andere uitvaartondernemer aan de telefoon gehad. Aan ieder de speciale situatie uitgelegd.
Alleen jij boodt aan om ‘s avonds even vrijblijvend langs te komen. Dat vrijblijvende was prettig, want door omstandigheden waren mijn broers nog niet in de buurt en moesten nog komen.
Toch besloten we diezelfde avond direct om met elkaar verder te gaan, omdat het contact van meet af aan open en prettig was. Je luisterde, nam de tijd en dacht al mee in oplossingen.
Na alle frustratie van de dagen daarvoor en het verdriet mijn vader te gaan verliezen, voelde dat contact met jou als een verademing.
Gezien de aandoening waaraan mijn vader leed, leek het thuis opbaren wat ik graag wilde, complex te zijn.
Maar jij kende gelukkig een specialist voor bijzondere situaties.
En je zou hem nog consulteren om navraag over deze specifieke situatie te doen.
De volgende ochtend hadden we je al nodig, want pa was al overleden.
Nu realiseer ik me pas, dat alles als een geoliede machine liep, want jouw gespecialiseerde collega was ook direct ter plaatse om mijn vader te balsemen, zodat hij wel thuis opgebaard kon worden.
Ondanks alle doorstane ellende van voordien, is juist dit allemaal zo goed verlopen. Papa kon bij mij thuis blijven. Mooier had het niet kunnen zijn.
Jouw collega en jij gaven ons alle ruimte om bij mij thuis de juiste (koele) plek voor papa te vinden. En dat geeft rust. We voelden ons gesteund en geen enkel moment opgejaagd.
Jullie hielpen dragen, spullen verplaatsen. Alles zo gewoon en naturel, alsof we elkaar al jaren kenden.
Het praten over het leven van pa deze eerste dag was fijn, bijzonder. Zo’n contrast met hoe ik het me herinnerde hoe alles verliep na het overlijden van mijn moeder. Toen moest alles -hup,hup,hup- de eerste dag geregeld zijn.
En nu, juist nu….nu we door de aandoening -ondanks het balsemen- maar 4 dagen de tijd hadden, heeft het samen doorpraten, ideeën uitwisselen meer rust gegeven dan toentertijd bij mama.
En alles wat doorgesproken en afgesproken moest worden, vergde steeds wat meer tijd dan normaal, omdat mijn broers nog niet in de buurt waren en er dus steeds telefonisch overleg moest zijn. Geen enkele keer heb ik bij jou gemerkt dat je gehaast was. Je bleef de rust zelve en waar nodig gaf je helder aan, waar en wanneer iets uiterlijk klaar moest zijn.
Het is zo ontzettend belangrijk om juist dit laatste wat je voor iemand die je lief is en gestorven is, kunt doen, goed te doen. Te doen wat je hart je ingeeft en bij jou hebben we die ruimte gevonden om al die wensen uit te voeren; met adviezen van jou en evt. sturing waar nodig.
Zelfs nam je een tas vol met foto’s mee voor ons naar de familiekamer in het crematorium om het alvast neer te zetten; je vond het geen enkel probleem……
Het weten alleen al, dat jij iets van ons over zou nemen, als we onverhoopt niet meer uit onze woorden zouden kunnen komen,hielp al.
Het naast jou mee laten lopen van mijn kleinzonen, voor de auto uit, was ontroerend mooi…..
Pas geruime tijd na het afscheid van papa heb ik jouw site gezien en gelezen hoe jij je vak ziet en wil uitvoeren: lees het bovenstaande, en weet dat je daarin bij ons volkomen geslaagd bent.
Lot, dank je wel. Uit de grond van ons hart.
De deur staat voor je open en ben je in de buurt: voel je welkom…..
Marianne Verwey en familie, april 2016