Het is 15.00 uur, Diana haar late dienst begint.
Ze is 3 weken met vakantie geweest, dus het is weer even schakelen.
‘Goedemiddag allemaal’, roept ze als ze de afdeling op loopt. 4 van de 8 bewoners zitten in de huiskamer thee te drinken. Mevrouw Wolters op haar plekje naast het raam met de pop stevig in haar armen geklemd, even opkijkend als Diana binnen komt, maar snel weer gericht op haar pop die ze stukjes koek voert.
Mevrouw Priem en meneer Prent ziet ze aan tafel zitten. Mevrouw praat, zoals altijd, boos tegen hem en hij wappert op zijn beurt met zijn handen om haar letterlijk bij zich weg te houden. Dit doen ze al sinds ze hier wonen. De dochter van mevrouw Priem denkt dat het komt doordat meneer op haar oude buurman lijkt waar ze altijd ruzie mee had.
Diana kijkt verder rond.
In de grote fauteuil voor de televisie zit meneer Stoon; ‘juffrouw, juffrouw, koffie! Koffie! Kóóóóffie…ik wil koffie!’.
Diana schenkt een kop koffie in en loopt naar hem toe. Als ze hem de koffie aanreikt, kijkt hij op en lacht met een kinderlijke blik naar haar; volmaakte tevredenheid.
Dan hoort ze op de gang mevrouw Peters, ze lijkt in paniek te zijn. Ze staat hard te bonken op de kamerdeur van mevrouw Groenendijk. Voordat ze tijd heeft voor de overdracht met haar collega, loopt Diana gauw naar haar toe. Ze ziet de paniek in haar ogen, even kijkt ze Diana aan en gaat dan verder met het bonken; ‘doe open engerd, ga weg, blijf van haar af’. Aan de andere kant hoort Diana een zware mannenstem; ‘laat me met rust, zie je wel, ze hebben me in het gekkenhuis gestopt!’.
Even schrikt Diana, wat is dit nu? Een mannenstem vanuit de kamer van die lieve mevrouw Groenendijk?
Snel opent ze de deur, ze kijkt rond en dan komt de werkelijkheid hard binnen…mevrouw Groenendijk is overleden… 4 jaar lang heeft ze dagelijks voor haar gezorgd, haar wegwijs gemaakt als ze even helemaal in de war was, liedjes met haar gezongen, haar familie te woord gestaan en nu ineens is ze overleden tijdens haar vakantie en is haar kamer ingenomen door een nieuwe bewoner.
Geen tijd voor afscheid…
Tuurlijk hebben haar collega’s haar geïnformeerd, maar eventjes was ze het vergeten….
‘Het zijn maar bewoners en geen familie’, zei ooit eens iemand tegen haar die duidelijk niet in de ouderenzorg werkt.
Maar dat is makkelijker gezegd, dan ook zo gevoeld…
Diana pakt mevrouw Peters bij de hand, sluit de deur van meneer zijn kamer, slikt de grote brok in haar keel weg en maakt zich op voor een nieuwe werkdag.
Lot Rohde is uitvaartbegeleider in de regio Zutphen en omgeving. Zij begeleidt mensen bij uitvaarten, crematies en begrafenissen.