“Ik wist het, ik wist het!”, schreeuwt ze tegen haar man Dirk.
Kokend van woede loopt ze het huis uit. Pakt haar fiets uit de schuur en fietst weg. Doelloos fietst ze rond. Woedend is ze.
 
Ze voelde het al die tijd al, maar sloot haar ogen ervoor. Maar nu had hij het opgebiecht. Zoals hij het zelf zei, kon hij niet langer dit dubbelleven leiden. Hij wilde van haar scheiden en verder met zijn nieuwe vriendin.
 
De frisse wind waait langs haar gezicht en langzaam voelt ze dat de woede plaats begint te maken voor verdriet. Tranen stromen over haar gezicht. Ze stopt bij een grote boom en ploft neer op de koude grond. Zittend tegen de boom, realiseert ze zich dat haar huwelijk al jaren niets meer voorstelt. Dat ze zelf al zeker tien keer bedacht had dat ze beter uit elkaar konden gaan, maar steeds liet ze het erbij. De angst voor het onbekende en het alleen zijn hield haar tegen. De woede die ze voelde toen hij het vertelde, was misschien nog wel meer op zichzelf gericht.
 
Waarom had ze gekozen voor het voortzetten van een huwelijk waarin ze al jaren niet meer gelukkig was? Waarom had ze niet gekozen het leven te herontdekken in haar eentje? Ze was nog geen vijfenvijftig. Een heel leven lag nog voor zich.
En ze was er ook niet leuker op geworden. Dirk had vaak geprobeerd hun huwelijk nieuw leven in te blazen, maar keer op keer had ze al zijn initiatieven keihard weg geduwd. En nu had hij de liefde ergens anders gevonden, de liefde die zij hem al jaren niet meer gaf.
 
Al deze gedachten krioelen door haar hoofd en ineens maken de woede en het verdriet plaats voor opluchting.
Dankzij Dirk zijn verliefdheid op een ander, kan zij weer gaan leven! En hij ook!
 
Snel pakt ze haar fiets. Met een glimlach op haar gezicht, het nieuwe leven gaat beginnen, zet ze de sprint in naar huis.
Ze gooit de fiets tegen de schutting en loopt naar binnen.
 
“Dirk, we gaan…..”.
 
Voordat ze haar zin kan afmaken, ziet ze hem liggen op de grond. De aanblik van zijn levenloze lichaam laat geen twijfel mogelijk.
 
Wat een nieuw begin had moeten worden, eindigt op de koude keukenvloer.
 
Een hartaanval is hem fataal geworden.