Ik zie je zitten in je stoel en kijk je aan.
Onze ogen vinden elkaar, maar zie jij mij werkelijk staan?
Zie je nog wie ik ben? Jouw kleinkind die je zo graag verwent.
Waarvan jij die lieve, eigenzinnige oma bent.
Als ik daar zo sta en je kijkt naar mij, weet je dan nog wat we allemaal deden?
Hoeveel tijd je aan mij besteedde?
Als jij heel diep in jouw gedachten zoekt,
Is er dan nog ergens iets wat deze herinneringen ook bij jou oproept?
Ik zie je zitten in je stoel….
Maar wat ik ook zeg… je snapt niet meer wat ik bedoel…
Ik zie je zitten in je stoel en kijk je aan….
En dan realiseer ik me dat jouw gedachten, mij allang hebben laten gaan.
Opgesloten in je eigen hoofd en brein,
Daar is geen ruimte meer voor mij…..maar ik zal altijd bij jou zijn.
En nu, lieve oma, ben je helemaal weg, geen verwarring meer voor jou,
Ik hoop dat ik het vaak genoeg gezegd heb, anders hierbij nog een keer….ik hou van jou!
Lot Rohde