Het is 19.00 uur, bedtijd voor de kleine Rens van 3 jaar. Normaal gesproken een heel gezellig en intiem moment.
Rens vindt het namelijk heerlijk om samen met papa of mama naar boven te gaan, lekker in bed te gaan liggen en voorgelezen te worden. Maar dit keer is het anders. Hij is helemaal in paniek. Grote tranen biggelen over zijn wangen, zijn ogen kijken angstig en hij blijft maar herhalen dat hij niet wil slapen.
Het was vandaag een pittige dag. Oma is overleden en hij is samen met zijn ouders een tijdje bij haar geweest. Zal dat de reden zijn, waarom hij nu zo is?
Mama gaat bij hem liggen om hem tot rust te laten komen. Hij wordt iets rustiger, maar elke keer als hij bijna in slaap lijkt te vallen, schrikt hij wakker en begint het van voor af aan.
Eindelijk na 2 uur naast hem liggen, krijgt de slaap vat op hem. Het uitgeputte jochie valt in een diepe slaap.
Rens zijn ouders gaan die avond op tijd naar bed. Ook voor hen was het een zware en emotionele dag. Als ze net in slaap gevallen zijn, worden ze bruut gewekt door Rens. Totaal overstuur spring hij op hun bed en blijft maar roepen dat ze wakker moeten worden en niet mogen slapen. Nog slaapdronken probeert mama Rens tot rust te laten komen, maar de paniek blijft voelbaar in het kleine lijfje. Ze nemen Rens tussen hen in en wiegen hem in slaap. Het wordt een pittige nacht.
De volgende dag ontmoet ik het gezin in het huis van oma. Ik vraag hoe het met ze is en of ze een beetje hebben kunnen slapen na de enerverende dag van gisteren.
De ouders kijken elkaar met flinke kringen onder de ogen aan en vertellen hoe hun avond en nacht gegaan is. Ik merk dat ze zich zorgen maken. Terwijl we met zijn drieën bij de kist staan, stelt vooral de moeder van Rens zichzelf allerlei vragen; ‘hebben we er wel goed aan gedaan om Rens gisteren mee te nemen, hadden we hem niet gewoon bij de peuterspeelzaal moeten laten, hadden we hem wel in de kist moeten laten kijken, hij is nog zo jong.’
Dan arriveert ook haar zus met de kinderen. Eén van de kinderen loopt meteen naar de kist van oma. De andere twee blijven veilig op een afstandje staan kijken. Het meisje van 5 kijkt in de kist en vraagt wat er met oma aan de hand is. Ik hoor de moeder van Rens antwoorden: ‘oma is rustig ingeslapen en wordt nooit meer wakker’.
Tja….hoe ga jij als kind dan nog lekker slapen, als het eindigen in een kist daarvan het resultaat zou kunnen zijn.
