Mijn grootste wens is altijd geweest om een keer aanwezig te mogen zijn bij een obductie van een lichaam. En nu eindelijk is het zover!

In de vroege uurtjes meld ik me bij het ziekenhuis. De patholoog haalt me op. Het is een bijzonder type, beetje onguur zelfs en hij draagt een vies geurtje bij zich. Hij geeft me een vluchtige hand, mompelt zijn naam en gebaart me hem te volgen. Hij heeft een raar loopje, hij sleept met zijn rechterbeen. Ik loop achter hem aan de lange gang door in de kelder van het ziekenhuis op weg naar het mortuarium. Een plek waar ik wel vaker kom. Ik heb die gangen nooit prettig gevonden, maar meer dan dat deed het me niet. Nu voelt het anders. Het heeft iets griezeligs, maar waarom weet ik niet. Zonder dat ik het doorheb, is de afstand tussen de patholoog en mij kleiner geworden, waardoor ik vol tegen hem op bots als hij ineens stil staat. Die vieze geur van hem doordringt mijn neus. Ik voel iets prikken in mijn hals. ‘Wat was dat?’, stamel ik uit. Met een rare glimlach kijkt hij me aan. Een huivering trekt door mijn lichaam. ‘Wat?’, vraagt hij mij. Ik leg mijn hand op de plek waar ik net nog iets voelde, maar nu voel ik niets meer. Ik zal het me wel ingebeeld hebben. We vervolgen onze weg, maar na een paar stappen wordt het wazig voor mijn ogen en worden mijn benen superzwaar. Ze lijken wel gegoten in cement. Met moeite krijg ik de één voor de ander. Het zweet gutst van mijn hoofd en dan ga ik neer. Met een flinke knal raakt mijn hoofd de koude betonnen vloer.

Het volgende moment word ik wakker. Fel licht schijnt op mij. Ik probeer mijn ogen te openen, maar het lukt niet. Dan voel ik iets kouds. Ik raak volledig in paniek. Is dit echt?? Lig ik op een ijzeren tafel? Ik wil schreeuwen, wegrennen. Maar ik kan niets. Ik ben als een lappenpop. Ik heb totaal geen controle over mijn lichaam. Wat gebeurt hier?
Ik hoor een deur opengaan en direct volgt het geluid van voetstappen. Er komt iemand dichterbij die zich over me heen buigt. Een geur van goedkope aftershave gemixt met desinfectie dringt mijn neus binnen. Dít kan maar 1 iemand zijn…

Ik voel de vieze warmte van zijn adem in mijn gezicht. Zijn lippen raken bijna mijn oor, ‘jij wilde toch zo graag een obductie meemaken? Je droom is uitgekomen, het wordt je eigen.’

Ik hoor hem zijn scalpel pakken. Ik voel tranen uit mijn ogen lopen. Het is gebeurd, dit is mijn einde en ik kan helemaal niéts doen.

‘Mam, mam’, hoor ik mijn dochter geïrriteerd mijn aandacht vragen, ‘wat doe je?!’

Verdwaasd kijk ik haar aan. ‘Euh wat?’. ‘Wat sta je te doen met die fles?’, vraagt ze. Ik voel mijn hoofd rood worden. ‘Oh niets lieverd, ik was even in gedachten’.

Met een grote glimlach leg ik de fles terug in mijn verzorgkoffer.

Helaas weer geen obductie meegemaakt, maar wel een nieuwe zomerschrik afgeleverd. Wat een fles desinfectie al niet kan creëren!
Zo! En nu op vakantie!

 

Loteringen uitvaart is een uitvaartondernemer uit Zutphen en omstreken die families begeleidt bij het vormgeven van een crematie of begrafenis. Dit kan zowel in Zutphen als in alle omliggende dorpen en steden zijn, zoals Vorden, Brummen, Eefde, Wansveld, Lochem, etc. 
Kennis maken? Neem dan gerust contact op met uitvaartbegeleider Lot Rohde.