Iedereen kent in zijn werk wel van die fijne geluksmomentjes…….
Van die momenten waarop je, je realiseert dat jij echt het mooiste en leukste beroep hebt!
In mijn werk heb ik vaak dat soort momenten. Mensen kijken mij wel eens bedenkelijk aan als ik dat zeg.
‘Hoe kun je nou zeggen dat jij mooi of leuk werk hebt….als jij aan het werk gaat is er iemand dood gegaan!’
Dat klopt.
Dat er iemand dood gegaan is, is niet mooi of leuk, zeker niet!
Maar daar kan ik niets aan veranderen. Waar ik wel iets aan kan doen, en dat is precies wat mijn werk zo mooi en leuk maakt, is dat het een mooi en passend afscheid wordt. Een afscheid waarin mensen de ruimte krijgen op hun eigen manier afscheid te nemen, op hun eigen manier met hun emoties om te gaan, om te voelen dat er ruimte is voor anders denken. Dat er ruimte is om het precies zo te doen zoals zij het willen! En niet tegen starheid en beperkingen aanlopen, omdat iets niet zou kunnen. Waar een wil is, is een weg en die weg zoek ik samen met de families.
Op die manier ervaar ik dus vaak mooie en leuke momenten. Er is namelijk niet altijd alleen maar verdriet. Vaak is er ook heel veel verbondenheid met momenten waar de tranen over mensen hun gezichten stromen. Niet van het verdriet, maar van mooie, grappige herinneringen die opgehaald worden.
Voor elke emotie is er ruimte!
Maar mijn echte ultieme moment van geluksbeleving is als ik weer een referentie binnen krijg.
Zittend in mijn eentje achter mijn computer aan de keukentafel lees ik ze dan door. En waar het me bij families aan tafel, bijna, altijd goed afgaat om de opkomende tranen weg te slikken bij het zien van een ander zijn verdriet, vullen op dit moment mijn ogen zich regelmatig met een kleine traan…….maar dan niet van verdriet, maar van geluk en een beetje trots…..
Lieve families die ik heb mogen begeleiden: ontzettend bedankt voor jullie vertrouwen en jullie mooie woorden!
Ook nieuwsgierig naar die mooie woorden? Neem een kijkje op referenties
